Henri-Chapelle ligt op een heuvelrug juist ten noorden van het Ardennenoffensief en is één van de meest indrukwekkende Amerikaanse erevelden uit de Tweede Wereldoorlog.
De begraafplaats bevindt zich in een gebied van België dat in september 1944 werd bevrijd door troepen van de Amerikaanse 1st Infantry Division, de legendarische Big Red One. De aanleg van het ereveld begon nog diezelfde maand, op de dag dat de eerste Amerikaanse patrouille voet zette op het grondgebied van nazi-Duitsland. Hitlers legers verdedigden het moederland nu zo verbeten dat Henri-Chapelle al na enkele maanden het aantal Amerikaanse slachtoffers niet meer aankon.
Op het einde van de Tweede Wereldoorlog lagen hier achttienduizend Amerikanen begraven. Toen enkele jaren later familieleden de kans kregen de stoffelijke resten naar Amerika te laten transporteren, besloten de verwanten van zo’n achtduizend jongens hen voor eeuwig te laten rusten tussen hun kameraden in België. Nog eens honderden andere soldaten worden met naam herdacht op de Muren van de Vermisten.
Als auteur van De schaduw van de bevrijding (uitgegeven door Cambridge en Manteau) en historisch adviseur voor Amerikaanse grafadoptie neem ik je mee op een adembenemend bezoek aan dit ereveld waar verhalen van afscheid en hartzeer zich afwisselen met getuigenissen van eeuwigdurende liefde en diepe vriendschap.
Terwijl we tussen de glooiende rijen van glanzend wit marmer wandelen, komen pakkende details naar boven van de grootste veldslagen uit de Tweede Wereldoorlog die zoveel jonge mannen het leven hebben gekost: het Ardennenoffensief, de slag om de Siegfried Linie, Operatie Market Garden, de hel van het Hürtgenwoud, de oversteek van Roer en Rijn en de grootschalige luchtoorlog. We houden halt aan kruizen en davidsterren om naar de verhalen te luisteren van individuele Amerikanen die hun leven gaven voor de bevrijding van Europa: de fabrieksarbeider uit Michigan die had gehoopt aan de zijde van zijn broer te vechten in de oorlog tegen Japan, de zwarte soldaat die vrijwillig dienst nam toen hij al 36 was, de infanterist die door zijn indianenstam nog steeds wordt bewonderd om zijn “krijgersziel,” de zuiderling die elke brief naar zijn vader afsloot met, “Het is bijna voorbij hier, en ik zie je nu snel.”
Om zaken voor u te vergemakkelijken voordat u uw eerste email stuurt, lees hier reeds een aantal van de meest gestelde vragen.
De internationale pers over mijn Tweede Wereldoorlog boeken:
“een echte aanrader”
“een prachtig boek”
“een adembenemend en belangrijk boek”
“een heldere geschiedschrijving”
GIs van de 89ste Infanteriedivisie steken de Rijn over op 26 maart 1945. Deze divisie alleen al verloor 300 soldaten bij de poging om de oostelijke oever te bereiken.
